บทที่ 490 : ราชาไร้มงกุฎ!
________________________________________
การแสดงจบลงแล้ว
เซี่ยงเซิงพูดจบแล้ว
เหล่าผู้ชมในห้องส่งต่างปรบมือกันเกรียวกราว หลายคนหัวเราะลั่นพลางปรบมือ เซี่ยงเซิงเล่นจบแล้ว แต่พวกเขายังคงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ยังจมจ่อมอยู่กับความสามารถในการใช้มุกตลกมาด่าคนจนถึงขีดสุดของจางเย่ ทุกวันนี้อินเทอร์เน็ตพัฒนา ข้อมูลข่าวสารก้าวไกล ประชาชนมีอะไรไม่เคยเห็นไม่เคยพบบ้าง เรื่องการด่าคนเช่นนี้นับว่าเห็นมากเกินพอ แต่ด่าคนได้จนถึงระดับนี้ เสียดสีคนด้วยมุกแพรวพราวทั้งยังเต็มไปด้วยความตลกขบขันเช่นนี้ พวกเขาเพิ่งจะได้เห็นวันนี้เองจริงๆ ต่างต้องยอมรับนับถือสุดหัวใจ!
"เยี่ยม!"
"ฮ่าๆๆ!"
"อาจารย์จาง คุณนี่ร้ายสุดๆ ไปเลย!"
"อาจารย์เหยาก็ร้ายกาจ รับมุกได้ยอดเยี่ยม!"
"ไอ้หยา วันนี้หัวเราะจนน้ำตาฉันไหลเป็นลิตรๆ!"
วันนี้ผู้ชมในห้องส่งล้วนไว้หน้าเขานัก เสียงปรบมือกระหึ่ม และดังยิ่งกว่าเมื่อวานตอนที่จางเย่กับเหยาเจี้ยนไฉเล่น ‘ผมเป็นคนมีการศึกษา’ เสียอีก!