บทที่ 323 : อธิบายตรรกะวิบัติทีละข้อ!
__________________________________________________
ยังคงเงียบกริบ
คนมากมายกำลังย่อยคำพูดของจางเย่ บ้างกำลังเรียบเรียงความคิด
จางเย่กล่าวต่อ “ทุกคนคิดทบทวนไปนะ ผมขอดื่มน้ำก่อน ฮ่าๆ”
จางเย่ยกแก้วน้ำขึ้นมา บิดฝาถ้วยเก็บความร้อน ด้านในเป็นชาผูเอ่อร์[1]ที่เขาชงมาจากห้องพักครู น้ำยังคงร้อนอยู่ มีใบชาหลุดเข้าปากไปบ้าง กลิ่นไม่หอมนักแต่รสชาติกลมกล่อมมากทีเดียว เขาชอบรสชาติของชาผูเอ่อร์สุก ดื่มตอนหน้าหนาวไม่เพียงอุ่นท้อง แต่ยังช่วยให้เขาผ่อนคลายและปรับสมาธิด้วย อันที่จริงจางเย่รู้สึกผ่อนคลายมากตลอดเวลาอยู่แล้ว ทว่าการอยู่บนเวทีต่อหน้าผู้คนเป็นพันๆ นักข่าวเป็นฝูง กล้องอีกมากมาย บรรดานักศึกษาคณาจารย์อีกนับไม่ถ้วน และชาววรรณกรรมที่มาเพื่อรื้อเวทีอีกเพียบ เขากลับไม่รู้สึกตื่นเวทีเลยแม้แต่นิดเดียว สีหน้าผ่อนคลายขณะที่ดื่มชาตามสบายนั้นราวกับว่าเขากำลังพักผ่อนอยู่กับบ้าน จากที่เห็น ถ้ามอบเตียงให้เขาสักหลัง จางเย่ก็คงกล้านอนกลางเวที
สงบนิ่งขนาดนี้ มีเพียงไม่กี่คนที่ทำได้