บทที่ 80 : ทำเนียบคนดังของโลกนี้!
วันถัดมา วันเสาร์
เพราะกำลังจะเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้วอากาศจึงเย็นกำลังสบาย
วันนี้เป็นวันพักผ่อน แม้จะยังไม่เข้าสุดสัปดาห์แต่จางเย่กลับได้ ‘พักร้อนระยะยาว’ เมื่อออกจากสถานีวิทยุเขาก็กลายเป็นคนอิสระไปแล้วตอนนี้
เสียงโทรศัพท์เข้าดังขึ้น
ทีแรกจางเย่ไม่ได้รับสายเพราะกำลังนอนหลับอุตุ
ทว่า มันกลับดังต่อเนื่องไม่ยอมหยุดจนจางเย่รู้สึกปวดหัว
เขาได้แต่หาวขณะที่คว้าโทรศัพท์จากบนโต๊ะขึ้นมา “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าใครโทร.มา?”
“คิดว่าใครล่ะ หา?” เสียงของแม่ดังตอบมา “ทำไมแกยังนอนอยู่อีก? นี่มันเก้าโมงกว่าแล้วนะ! แล้วฉันก็มีเรื่องจะถามด้วย! ข่าวที่ลงในหนังสือพิมพ์นี่มันอะไรกัน? เด็กเหลือขออย่างแกไปล่วงเกินเจ้านายตัวเองอีกแล้วได้ยังไง? ถ้าแกได้รางวัลไมค์เงินก็ได้ไปสิ! นั่นมันก็ดีแล้ว! ขนาดคนที่ไม่รู้เรื่องในวงการของแกอย่างฉันยังรู้จักไอ้รางวัลนี่! มันมีค่ามากจะตาย! แต่แกกลับไปพูดอะไรตอนรับรางวัลนั่น หา? ยังอยากทำงานที่นั่นอยู่หรือเปล่า?”
จางเย่บอกอย่างงัวเงีย “ไม่อยากแล้ว”
“แกว่าอะไรนะ?” แม่เริ่มเป็นกังวล